Pomysł na ten wpis jest taki, że na początek, napiszę testy jednostkowe, które będą palić się na czerwono, w których zdefiniuje problem. Testy zapalę na zielono poprzez implementację wzorca Adapter.

Pomysł na ten wpis jest taki, że na początek, napiszę testy jednostkowe, które będą palić się na czerwono, w których zdefiniuje problem. Testy zapalę na zielono poprzez implementację wzorca Adapter.
Trzej dotNETowi amigos przemierzą nasz kraj.
Cytat:
„Pakujemy się we trójkę w samochód i wyruszamy w Polskę. 5 miast, dzień po dniu. Trzech .NETomaniaków. Trzej Dot Netos w trasie. Codziennie wieczorem inne miasto, inni ludzie ale te same tematy – wydajność .NET, wnętrza .NET, zaawansowane tematy .NET. Tematycznie – ostra jazda bez trzymanki. Litości nie będzie. Jeśli nudzisz się na sesjach o .NET na innych konferencjach, teraz powinieneś być zadowolony! Oczywiście nie ma to być sztuka dla sztuki. Wszystkie poruszane tematy będą praktyczne i życiowe. Ale nie będziemy nudzić, że „typy referencyjne są na stercie, a wartościowe na stosie itd. itp.”. Oj nie nie!”
Przeczytaj całość na Blog Kokosa
Niech ten konkurs wpędzi Was w „ostrą jazdę bez trzymanki”. Kto będzie pierwszy? Na kogo spadnie szacunek .Net’owej społeczności?
Tematem konkursu jest zoptymalizowanie procesu zamiany ciągu bajtów na obiekty.
Wersja uznana jest za najszybszą jeśli od poprzedniej najszybszej wersji będzie szybsza o 5% w każdym z 10 powtórzeń testu. Do mierzenia wydajności wykorzystany jest BenchmarkDotNet.
Nagroda zwycięscy zostaje przyznana wówczas gdy po pull request
z najszybszą wersją przez kolejne 30 dni nikt nie nadeśle szybszej wersji.
Postawiłem sobie za cel napisanie kalkulatora przy użyciu metody BDD a wynikami mojej pracy chcę się z wami podzielić.
Kalkulator ten będzie zachowywać się jak ten z lat dziewięćdziesiątych, pokazany poniżej na obrazku. Mam jeszcze taki sam w domu — ma już chyba 20 lat. Ten, który tutaj zaimplementuje, będzie posiadał, tak samo, jak ten oryginalny, kilka dziwnych zachowań. Na przykład, przy każdym ponownym wciśnięciu „=”, liczba na wyświetlaczu będzie się zwiększać o jeden, jeśli wcześniej wykonaliśmy działanie „1+1”.
Jest ciekawa gierka dla programistów. Coś jak sudoku, czyli nie ma sensownego wytłumaczenia, dlaczego się w to gra, ale wciąga.
Pex For Fun polega na tym, aby napisać taki kod, który zwróci wyniki zgodne z oczekiwaniami. Przypomina to trochę TDD, ale nie do końca, ponieważ tutaj już mamy gotowe testy jednostkowe. Celem gry jest odgadnięcie i napisanie implementacji, która zapali wszystkie testy jednostkowe na zielono.
Kodu testów jednostkowych nie znamy. W zamian mamy tabelkę, w której są oczekiwane wartości wyjściowe dla zadanych wartości wejściowych. Sztuczka polega na tym, aby kod, który napiszemy, zwracał takie same wartości jak te oczekiwane w tabelce.
Zakleszczenie, to taka sytuacja gdzie jeden wątek czeka na zakończenie drugiego wątku, aby otrzymać dostęp do sekcji krytycznej, a ten drugi czeka na zakończenie tego pierwszego.
Przeanalizujmy poniższy kod: